ආරුகம் Bay – රළ බිඳෙන තැන

කාලෙකට පස්සෙයි මේ බ්ලොග් එක ලියන්නේ. සෑහෙන කාලෙකින් චාරිකාවක් යන්න අවස්ථාවක් ලැබුණේ නෑ. හේතුව ඒකයි.

ඒත් පහුගිය දවසක, ආරුගම්බේ යන්න අවස්ථාවක් හම්බ වුනා. ඒ නිසා මං හිතුවා ඒ චාරිකාවේ විස්තර ඔබත් එක්ක බෙදාගන්න.

කවුරුත් දන්නවානේ ආරුගම්බේ කියන්නේ ලංකාවේ විතරක් නෙමෙයි ලෝකේ පුරාම ජනප්‍රිය වින්ඩ් සර්ෆින් ක්‍රීඩාවේ තෝ තැන්නක් කියලා. හැබැයි ඉතිං අපි යන්න ලෑස්ති වුන කාලේ ඔෆ් සීසන් එක. ඒකියන් පහුගිය 16 17 18 සති අන්තය.

අපේ යාළුවෝ කට්ටියක් කොළඹ ඉඳලා බෙරගල ට ආවා, සුපුරුදු විදිහට මමයි බ්ලොගී යි දෙන්නා බදුල්ලේ ඉඳන් බෙරගලට ඇද්දා. හැබැයි මෙදා පාර බයික් නෑ. බස් එකේ ඇද්දේ ;-)

බෙරගල ඉඳන් කොස්ලන්ද හරහා වැල්ලවායටත්, එතනින් බුත්තල හරහා මොණරාගලටත් අපි පුංචි වෑන් කට්ටක ඇදුනා. මොනරාගලින්, සියඹලාන්ඩුවට, එතනින් ලාහුගල කැලේ මැද්දෙන් පොතුවිල් වලට.

ගමන හරිම ඒකාකාරීය, එක දිගටම වාහනේ ඇතුලේ ගිය නිසා. හැබැයි ලාහුගල කැලේ මැද්දෙං යනකොට වට පිටාවේ තබ්බේ පුදුම දර්ශණයක්. ලා වැස්සත් එක්ක, අමුතු ගුප්ත බවක්, පාර ට ඉහලින් ඝනව වැඩුනු තුරු වියන අස්සෙන් යාන්තමට පාරට වැටෙන ආලෝකය, දෙපැත්තෙන් ඝණ කැලෑව, එක දිගට ඈතට පේන් පාර, පරිසරයට ගෙනාවේ බොහෝම අපූරු අත්දැකීමක්.

හවස් වෙනකොට අපි රංග ගේ බීච් හට් සොඳුරු නවාතැන් පල වෙත ලං වුනා. හිතුවටත් වඩා සෙඳුරු නවාතැන් පලක්. නවීන පණ්නයේ කොන්ක්‍රීට් තට්ටු නොව පරණ තාලේ තැනක්. පොල් අතු මඩු. ඒවා පුංචි කාමර. කෑම කන තැන පරණ තිරික්කලයක්. එතැනට ආපු ගියපු විදේශිකයන්ගේ ඡායාරූප, ඔවුන්ගේ සැමරුම් මේ ආදේ එකී මෙකී නොකී දේ බොහොමයි. ඊටත් පසුබිමෙන් රැව්දෙන ප්‍රේම් ජොෂුවාගේ රමණීය සංගීතය ඒ සොඳුරු නවාතැන්පලට එකතු කරේ බොහෝම ආකර්ෂණීය බවක්.

රංග, නවාතැන්පලේ හිමිකරු. මං මේලෝකේ දැකපු ආකර්ෂණීයම පිරිමි ඇස් වලින් දෙකක් ඔහුට තිබුනා. වෙනම හැඩකයක් ඔහු සතුයි. කතා විලාශය, අඳින් විදිහ. මහත බඩ, සරමක් වගේ මම නම දැන්නේ නැති රෙද්ද, විශාල උඩු කය ආවරණය. දිගට වැවූ බැඳපු කොණ්ඩේ. මේ හැමදේම ඔහුව අපූරු කලාත්මක මිනිසෙක් කරලා. ඔහුගේ තැනත් ඒවගේම කළාත්මකයි!

දැන් මාතෘකාවට, ආරුගම්බේ වෙරල.

මාතෘකාවට අදාලව කතා කරන්න පටන් ගන්නේ පහුවදා උදේ පාන්දරින්.

පාන්දර පහට මාත් තව මිත්‍රයින් කිහිප දෙනෙකුත් නැගිට්ටා ආරුගම්බේ සුන්දර වෙරල ඔබ්බෙහි පිහිටි, රංගගේ නවාතැනේ ඉඳලා හෙමිහිට වෙරළට ඇදුනා. නැගෙන හිර ක්ෂිතිජයෙන් ඉර තාමත් පායලා නෑ. ක්‍රමයෙන් 5.30 පහුවුනා. මෙන්න අපි බලාපොරොත්තු වෙන් හිටි ඒ දර්ෂණය උදා වුනා. රතු පාටට හුරු අහස, නැගෙන ඉර, වළාකුලු, මුහුදේ රළ, හඬ, මාළු රස්සාව කරන මිනිස්සු, වෙරලේ තිබ්බ ධීවර බෝට්ටු ඒ පරිසරය ප්‍රානවත් කරා.
මේ ගැන වචනයෙන් කියන්න මං දක්ෂ නෑ. ඒ නිසා පිංතූර ටිකක් බලල ඉමු.

මොකද ඔබ කියන්නේ. යන්න හිතෙනවා නේද තවත් එක සැරයක් ඒ පැත්තේ. ඇත්තමයි ඒ ගිණිකොණදිග වෙරල හරිම සුන්දරයි.

උදේ වරුවේ ඊලඟට අපි යන්න කියලා ලෑස්ති වුනේ කුඩුම්බිගල ට. අපි පොතුවිල් ටවුමෙන් උදේ කෑම අරගෙන කුමන කුරුලු පාරාදීසයට යන පාර කුඩුම්බිගල දෙසට ඇදුනා. අවාසනාවක මහත...

“ඊයේ පෙරේදා වැස්සට පාරවල් කැඩිලා. දැනුයි ඩෝසරේ ගියේ. අදනං කුඩුම්බිගල යන්න වෙන්නේ නෑ.“ ඒ පාරේ හිටපු මිනිහෙක් ගේ කටහඬ.

කරන්න දෙයක් නෑ. අපි ආපහු හැරුනා. පාර අයිනේ තිබ්බ සියඹලා, දිවුල් වගේ ගස් වලින් ගෙඩි කිහිපයකුත් කඩාගෙන එන ගමන් හැරිලා එන්න සිද්ද වුනු දුක නැති වෙන්නත් එක්කම, මේ චාරිකාවේ මට ගන්න ලැබිච්ච, මං කැමතිම පිංතූරේ ගන්න මට හැකි වුනා. මේන්න මේ කට්ටිය.

ඇයි ද මන්දා ඒ පිංතූරෙට මං හරිම කැමතියි. එදා ඉඳං මගේ කම්පියුටරේ වොල් පේපර් එකේ ඉන්නෙත් මෙයාලා :-)

ඊලඟට දැන් යන්න තැනක් හොයන්න එපැයි. යන්න හිටපු දිහා යන්න බැරි වුනානේ. අපි ගියා මුහුදු මහා විහාරේ පැත්තට. විහාර මහා දේවී ඇත්තටම ගොඩබැස්සේ මෙතනින් ලු. අනේ මන්දා ඇත්ත නැත්ත, නමුත් මං එක පිංතූරයක් ගත්තා. වැඩි වෙලා වක් අපි එහේ හිටියෙත් නෑ නේ. හැබැයි එක දිගට ඈතට විහිදිච්ච වැල්ල හරි අපූරුයි.

එතන ඉඳලා එපා වුනු පාර අපි දැං තැන් හොය හොය යන්න වුනා. ඒකත් අපූරු අත්දැකීමක් හැබැයි.
මී ලඟට අපේ ඉලක්කය වුනේ කෝමාරී වෙරල. තේරීම අසංග ගේ. හැබැයි යනකං මං හිතුවේ නෑ කෝමාරී වෙරල මෙච්චර ලස්සන තැනක් කියලා.

කෝමාරී හරිම ලස්සන වෙරල තීරයක්. බොහෝම සන්තෝසෙන් තමයි අපි එතනින් පිටත් වුනේ. ඒත් වෙලාව වැඩියි යන්න තැනකුත් නෑ. අපි තීරණයකට ආවා කොහේවත් බලන්න යන්න ඕන නෑ. කෑම අරගෙන කොහේට හරි ගිහින්, වාඩි වෙලා කතා කර කර ඉමු.

අපි නැවත පොතුවිල් පැත්තට ආවා. කෑම එහෙම අරගෙන. මෙන්න බොලේ, වම් පැත්තෙන ආරුගම්බේ වෙරල අපිට සමගාමීව තියෙද්දී අපි දැක්කා, දකුණු පැත්තෙන් ඒ හා සමාන සුන්දරත්වයක් තිබ්බ වැවැක්. කළපුවක් ද දන්නෙත් නෑ. හැබැයි මෝය කට ආසන්නවයි තිබ්බේ. අපි වෑක් එකත් ලඟින්ම නවත්තලා, තණ පිට්ටනියත් එක්ක තිබ්බ වැව් ඉස්මතට වැටුනා. තල් ගසුයි, නොයෙක් ආකාරය් හැඩැති සාමාන්‍ය ගසුයි අතර වැටිලා කතාවට වැටුනා. ඒ අතරේ මගේ කැමරාවට නං නිවනක් තිබ්බේ නෑ. අපේ මිත්‍රෙයක්ගේ අලුත ගෙනා දුර දර්ෂණ ඡායා රූප ගත කරන්න හැකි කැමරාවත් අරං මං ඔබ මොබ ඇවිද්දා.

වැව් ඉස්සමත්ත හරිම ලස්සනයි.

ඔහොමයි වැව් ඉස්මත්තේ දවස ගෙවුනේ. කතාවයි කෑමයි බීමයි විතරයි. එක අතකට තැන් බලන්න යනවා කියලා ට්‍රිප් එකක් ඇවිල්ලා, අරෙහේ මෙහේ දුවෑදලා හෙම්බත් වෙනවාට වඩා එක තැනකට එකතු වෙලා අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් විවේක සුවයෙන් ඉන්න එක වටිනවා. ට්‍රිප් එකක් එන්නේ කොහොමත් විවේකය ගතකරන්න නේ.

එදා හවස මහ වැස්සත් එක්ක දවස නිමා වුනා. රෑට කාපු කොත්තුවයි, පාන්දර 1 වෙනකං කියව කියව හිටපු එකෙයි ප්‍රථිපල විදිහට පහුවදා උදේ 7 වෙනකං හොඳට නිංද ගියා. දැං ඉතිං ආපහු යන්න එපැයි.

යන්න කලිං අපි කාගෙත් හිත් ගත් රංගත් එක්ක ඉඳලා පිංතූරයක් ගන්නත් අමතක කලේ නෑ. ඔය ඉඳගෙන ඉන්න ගොඩේ රැවුලයි කොණ්ඩෙයි වවලා ඉන්නේ රංග හෙවත්, වෙනත් විදිහක කලාකරුවා.

ඔන්න අපි එන්න පිටත් වුනා කියන්නකෝ. ඔය වෑන් එකේ එන අතරේ තමයි තවත් බොහෝම ආකර්ෂණීය දෙයක් මං දැක්කේ. ආරුගම්බේ සහ පොතුවිල් පැත්තේ සෑහෙන්න ගොන්නු එහෙ මෙහෙ සැරි සරණවා අපි දැක්කා. ඒ වගේම ගොන් බැඳි කරත්තත් තියෙනවා කියලා අහලා තිබුණා. ඒත් හරි හමං එකක් දැක්කේම නෑ. ඒ පින පෑදුනෙත් ආපහු එන ගමන් අතර මඟදී. මොකද කලේ? වාහනෙන් බැස්ස, කරත්තෙත් එක්කම ඉස්සරහට ගිහිං මගේ ආසාව ඉෂ්ට කර ගත්තා.

ඉතිං ට්‍රිප එක ඉවර වෙච්ච දුකත් එක්ක අපහු වාහනේ නැගලා එනකොටයි මෙයාව දැක්කේ. හැබැයි වාහනෙන් බැහැලා දඟලන්න ගියොත් මෙයාව මිස් වෙනවා. අර මං කිව්ව අපේ මිත්‍රයගේ සූම් ලෙන්ස් එකේ වාහනේ ඇතුලෙම ඉඳලයි මෙයාගේ පිංතූරේ ගත්තේ. :-)

ඒ පිංතූරේ තමයි අන්තිම තෑග්ග. එහෙනං යාළුවනේ චාරිකාව ඉවරයි. යාළුවොත් එක්ක චාරිකාව පටන් ගත්තේ පුංචි ප්‍රශ්ණ වගේකුත් තියාගෙන දෙගිඩියාවකුත් එක්ක, එත් මං හිතුවටත් වඩා ට්‍රිප් එක බොහෝම රසවත් එකක් වුනා. හැබැයි ලොකු අඩුවකුත් ඒ චාරිකාව පුරා තිබ්බා. ඒක මං මෙතන කියන්න යන්නේ නෑ.

කියන්න තියෙන්නේ එක දෙයයි.
ඔයාලත් යන්න, හැබැයි බලන්න ගොඩක් තැන් දාගෙන කලබලේ රේස් යන්න මේ පලාතේ යන්න එපා. නිස්කලංකේ ගිහින් එන්න යන්න.

වැඩිපුර පිංතූර ඕනනම් මෙන්න සබැඳි කිහිපයක්

මගේ පිංතූර අඩවි‍යේ සබැඳිය
http://kushanwanniarachchi.wordpress.com

මගේ ෆ්ලිකර් සබැඳිය
http://www.flickr.com/photos/kushanwanniarachchi/sets/72157628493149585/show/

කවුරුත් යන එන ෆේස්බුක් සබැඳිය
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10150473940510116.383577.827600115&type=1

රංගගේ බීච් හට් නැමැති මනරම් සුන්දර නවාතැන් පල
http://www.facebook.com/pages/THE-BEACH-HUT-ARUGAM-BAY/295237929786?sk=info

එහෙනම් ගිහින් එන්නම්. සුභ නත්තලක් වේවා!!!

තවදුරටත් කියවන්න [...]

ඇඩිෂම් මන්දීරය - කඳු මුදුනේ ප්‍රෞඩත්වය

ආයුබෝවන් කිව්වා කස්ටියට. කොහොමද සැප? සනීප?

ඔන්න අදත් දෙසක් රියේ චාරිකාවක් අරගෙන එන්නයි ලෑස්තිය. මේ ට්‍රිප් එකත් ටික දවසකට කලින් ගිය එකක් ඕන්. හරියටස කිව්වොත් ගිය අවුරුද්දේ ඒ කියන්නේ 2010 නොවැම්බර් 26 වෙනිදා. බ්ලොගීයි මායි ටිකක් හුරුපුරුදු දිහාවක යන්න ලෑස්ති වුනා. අපි එතැනට “කඳුමුදුනේ ප්‍රෞඩත්වය” කියලා ආමන්ත්‍රණය කෙරුවොත් වැරදි නෑ. ඒ තමයි ඇඩිෂම් මන්දීරය. හපුතලේ ටවුමට ලඟින් තියෙන බලන්නම වටින, ඒ වගේම සෑහෙන ‍ඓතිහාසික පසුබිමකුත් තියෙන තැනක් තමයි මේ. අපි ගිය චාරිකා කිහපයකම ශ්‍රී  ලංකාවේ තේ ගැන කතා කරන්න වුනා වගේම මේ පාරත් තේ සම්බන්ධ වුනු කතාවක් කියන්න වෙයි. වෙන මොනා කරන්නද? අපේ පැත්තේ වැඩි පුර තියෙන්නේ තේ නේ.

ටිකක් දවල් වෙලා තමයි මෙදා අපි ගමන යන්න පිටත් වුනේ. සුපුරුදු විදිහට බ්ලොගීලගේ ගෙදරින් ගමන ගටන් ගත්තා. අපි මෙදා පාර ගියේ අපේ අස්සයා පිටේ. ඒ කිව්වේ අපේ Honda Baja 250CC සගයත් එක්ක. බ්ලොගීයි මායි දෙන්නත් එක්ක අසසයා පිටේ නැගලා ගමන ආරම්භ කරේ බණ්ඩාරවෙල හපුතලේ උඩ පාර දිගේ. ඒ කියන්නේ, දියතලාව හරහා යන්නේ නැතුව. කෙලින්ම හපුතලේට. පාරත් ලේසියි. කාප‍ට් එකනේ.

අනික දියතලාව පැත්ත, කහගොල්ල ජල පෝෂක ප්‍රදේශය එහෙම හොඳට පේනවා ලස්සනට.

මං පාරේ එහාට මෙහාට පැන පැන ෆො‍ටෝ ගද්දී බ්ලොගීට නං ටිකක් තද වෙලයි හිටියේ. ඔය හිනා වෙලා හිටියට...

ඔන්න අපි හෙමින් සීරුවේ දැං හපුතලේට ලං වුනා. 99 පාරේ යනකොට තේ ෆැක්ටරි කිහිපයක්ම පේනවා. මේ ඒවායින් එකක්.

ඔන්න අපි හපුතලේ ටවුමට ගොඩ බැස්සා. දවල් අව්ව නිසා සීතල එච්චරම දැනුනේ නෑ. ඒ වෙලාවෙම සුදු අක්කි කෙනෙකුයි අයියා කෙනෙකුයිත් ටවුමට ඇවිත් හිටියා එඩිෂම් යන්න. බ්ලොගියා ටක් ගාලා සුදු අක්කිගේ ෆොටෝ එකක් ගත්තා.

හපුතලේ ටවුමත් හරි ලස්සනයි. ව‍ටපිටාව සෑහෙන්න පේනවා ඈතට. ඒත් ඉතිං ලංකාවේ කොහේ‍ ෆොටෝ එකක් ගත්තත් ලයිට් කනුවක් තියෙනවා නොවැ. එච්චරකට පිලිවෙලයි. මෙන්න උදාහරණ.

ඔතනින් ටිකක් අයිනට ගියාම අපිට හපුතලේ බෑවුමත් එක්ක හම්බන්තොට පැත්තට යනකම්ම පේනවා. කලින් පාර ලිප්ටන් සීට් ගියාමත් අපි දැක්කේ ඔය දර්ශණේම තමා.

දැන් ඔන්න අපි‍ට අතුරු පාරකට හැරෙන්න වෙලාව ඇවිල්ලා . හපුතලේ පොලීසිය පාර, එහෙම නැත්නම් වැලිම‍ඩ පාරට අපි හැරෙන්න ඕන. ඒ පාරේ ටික දුරක් යනකොට ජනප්‍රිය ඔලිම්පස් ප්ලාසා හොටෙල් එක එහෙමත් හම්බ වෙනවා.

අපිට තව කිලෝමීටර් කිහිපයක්ම මඳ බෑවුමේ උඩට යන්න තියෙනවා. පාර දෙපැත්තේ බලන්න දේවල් නම් එමටයි. ඒත් වෙලාව ඉතුරු කර ගන්නත් එපැයි. ඒ නිසා මං බ්ලොගී ට කිව්වා යන ගමන් පිංතූර ගමු කියලා නවත්තන්නේ නැතුව.

ඔන්න ටිකෙන් ටික අපි තවත් තුන් මං හන්දියකට එනවා. මතක තියා ගන්න මෙතනින් දකුණු පැත්තේ පාරේ තමා යන්න ඕන. මේ තමයි තංගමලේ ග්ලැනනනෝර් වත්තේ වෙහෙරගල ඩිවිෂන් එක. මේකත් වත්තත් ලංකෙම් ලගේ ආගරපතන ප්ලාන්ටේෂන් එකේම කොටහක් තමා.

එතනින් දකුණු පැත්තේ පාරේ අපි ටික දුරක් යනකොට, ඒ කියන්නේ වෙහෙරගල ඩිවිෂන් එක පහු කරලා අපි යන්නේ බ්ලැක් වූඩ් ඩිවිෂන් එක මැදින්.  පාරනම් ටිකක් පටුයි. බස් දෙකකට වගේ නම් මාරු වෙන්න ටිකක් අමාරුයි.

මේ හරියට හපුතලේ ස්ටේෂන් එකේ ඉඳන් එන රේල් පාරත් පේනවා. රේල් පාර පහලින් පේනකොටම පාර දෙකකට බෙදෙනවා. මතක ඇතුව උඩ පාරෙන් යන්න ඕන.

හපොයි!!! හරිම කලබගෑනියක් තමයි වුනේ. උඩ පාරේ බොහෝම ටික දුරයි අපිට යන්න වුනේ. මෙන්න එක සැනෙන් පාරට පැන්නා Air Force එකෙන්. ඒ කිව්වේ ගුවන් හමුදාවෙන්. පැනලා අපිව නැවැත්තුවා. අපිටත් කර කියා ගන්න දෙයක් නෑ. මෙන්න ඊට පස්සේ එයාලා බෑග් එකකින් අරගෙන පුංචි අත් බෝම්බයක් වගේ එකක් අපිට දික්කරා. හපොයි බය වෙච්ච තරං.

පස්සෙයි හරියට දැක්කේ. දික්කරලා තියෙන්නේ අත්බෝම්බයක් නෙමෙයි. පැෂන් ෆෘට් ගෙඩියක්.

පව් අහිංසක පොඩ්ඩෝ දෙන්නා. එඩිෂම් ගිහින් ආපහු එන ගමන් අනිවා පැෂන් ෆෘට් බෑග් එකම ගන්නවා කියලා ඒ අහිංසක ඇස් ඉස්සරහා පොරොන්දු වෙලා අපි ඉස්සරහට ගියා.

තංගමලේ කියන්නේ අභය භූමියක් නිසා අනතුරු ඇඟවන්නයි අවධාරණය කරන්නයි ගහපු පුවරු හැම තැනම. මේ හරියේ වෙඩි තැබීම අම්බානකුත් තව ටිකක් තහනම් හරිය...

මෙතනදී අපිට පේනවා කන්ද උඩට උඩට එක යාය‍ට වැවිච්ච සරු තේ ගස් වලා ලා කොල පාට දළු නෙලන තේ ලඳුන්. ඒක හරිම සුලභ දසුනක්. ඈතිං පුංචියට තිත් තිත් වගේ පේන්නේ තේ ලඳුන් තමා.

ජෛව විවිධත්වයෙන් උපරිම මේ තංගමලේ අභය භූමිය රැක ගන්න වන සංරක්ෂණ දෙපාර්තමේන්තුවයි, අලි පුංචා පදනමයි සෑහෙන්න වෙහෙසක් ගන්නේ. මේ බලන්න කියලා තියෙන කතාව.

“ඔබේ වාහනයට යටවී මිය යන්නේ ලොවටම සිටින අවසාන ජීවියා විය හැකියි. පරීක්ෂාකාරීව රියපදවා වනජීවී සංරක්ෂණයට දායක වෙමු.” බලන්න කොච්චර හදවතට වදින කියමන්ක. ඇත්තටම එහෙම වෙන්න බැරිද?

අපි මේ යන පාරේ දකින්න පුළුවන් තවත් විශේෂ දෙයක් තමයි, පාර දෙපැත්තේම පිරුණු රක්ෂිතේ දැවැන්ත ගස් වල උඩ හරියේ ඝනව වැඩුනු උඩු වියන. ඒ වගේ ම මීවණ ආදී ශාක විශේෂත් සෑහෙන්න දකින්න පුළුවන් මේ හරියේ.

හරි ඔන්න අපි ටිකෙන් ටික කතා කර කර ඇවිත් ඇඩිෂම් මන්දී‍රයේ ගේට්ටුව ලඟටම ආවා. ඇඩිෂම් මන්දීරය බලන්න ඇතුල් වෙන්න ගේට්ටුව ලඟ වාහන නතර කරන්න ඕන. ඒ වගේම ගේට්ටුවෙන් රුපියල් 50ක ටිකට් එකකුත් ගන්න වෙනවා. අනිත් විශේෂ කාරණේ තමා මේ ක තාපසාරාමයක් එහෙම නැත්තං භාවනා මධ්‍යස්ථානයක්, ඒ නිසා හැමදාම එඩිෂම් බලන්න එන්න අවසර නෑ. සෙනසුරාදා, ඉරිදා ඒ වගේම පෝය දවස් වල විතරයි බලන්න අවසර තියෙන්නේ.

ඔන්න අපි බයික් එක පැත්තකින් නවත්තලා ටිකට් අරන් ඇඩිෂම් මන්දීරය‍ට ඇතුල් වුනා. මෙතනින් එහාට තනිකරම තියෙන්නේ දිව්‍යලෝකයක්. විස්තර ගොඩයි කියන්න.

අර ඈතින්, පාර දෙපැත්තම මලින් බරවුනු පාර කෙලවර, අපට පේ‍න්නේ, කඳුමුදුනේ මීදුම් තුරුල්ලේ අභීමානවත්ව වැජඹෙන බ්‍රිතාන්‍ය මන්දිරේකට සමව පුංචි එංගලන්තයක් වගේ පේන එඩිෂම් මන්දීරයයි.

මෙතනින් එහාට කියන්න කතා ගොඩයි. නොකියාත් බෑ ඒවා. එච්චරකට වටිනවා. බෝරිං වෙයිද දන්නෙත් නෑ. ඒ නිසා කතාව කියන අතරේ, අතරිං පතර (සමහරවිට කතාවට අදාල නැති) පිංතූරයක් දෙකක් පෙන්නන්නං කැප්ෂන්  එකකුත් එක්ක. එතකොට ෂේප්නේ.

දැනට ටික කාලෙකට කලින් මන්දිරය ඇතුලේ ඒ ගැන විස්තර කියන්න කෙනෙක් හිටියා. දැන් එයා නෑ. එ වෙනුවට එතනට IT ඉන්ටර්ග්‍රේට් කරලා. වීඩියෝ එකක් පෙන්නනවා විස්තරේත් එක්ක. ඉතිං ඒකේම සංෂිප්ත වාර්තාවක් තමා මං ගේන්න යන්නේ. ඒ අතරින් පොටෝත් එනවා හරිය... එහෙනං හරි බරි ගැහිලා වාඩි වෙන්නකෝ එහෙනං. මං ටාර් ගාලා වතුර උගුරක් බොනකං. :-)

රයිට්... ඔන්න එහෙනං කතාව පටන් ගත්තා. කට්ටිය හූමිටි තියන්න ඕන හරිය...
ඇඩිෂම් මන්දීරය කියන්නේ තාපසාරාමයක්. මේක නම් කරලා තියෙන්නේ ශුද්ධ වූ බෙනඩික් තුමන්ගේ නමින්.

කවුද එතකොට මන්දීරය හැදුවේ?

අන්න හරි ප්‍රශ්ණ තියෙනවා නං අහන්න ඕන ඒවගේ.

මේ මන්දිරයේ කතාව පිටිපස්සේ ඉන්න නිර්මාණකරුවා තමයි සර් තෝමස් විස්ටර් විලියර්ස්. අපි‍ට මීට කලින් චාරිකාවෙදී හම්බ වුනු ලිප්ටන් තේ නිර්මාතෘ වරයා වුනු සර් තෝමස් ජේ. ලිප්ටන් වගේම මෙතුමත් සර් කෙනෙක්. ඉපදුනෙත් එන්ගලන්තේම තමයි.

මන්දිරය ඉදිරියේ ඇති ශුද්ධ වූ බෙනඩික් තුමන්ගේ ප්‍රථිමාවක්

අපි මේ කතාකරන සර් විලර්ස් එංගලන්තේ කෙන්ට් ප්‍රාන්තයේ ඇඩිෂම් කියන ගමේ තමයි ඉපදිලා තියෙන්නේ. ඒ 1869 වැනි අවුරුද්ද. හෙන්රි මොන්ටගේ විලියර්ස් කියන දේවගැතිවරයා ටයි ලේඩි වික්ටෝරියා රසල් ටයි දාව ඉපදුණු පුතා තමයි සර් විලර්ස්.

God does not ask for our ability or inability, but our availability.

ඔන්න ඊට පස්සේ මෙයා ඉස්කෝලේ ගියා. ඉස්කෝලේ අධ්‍යාපනයත් අහවර කරාට පස්සේ සර් විලියර්ස් වතු පරිපාලනය තමන්ගේ වෘත්තීය විදිහට තෝරගත්තා. අන්න ඒ අනුව තමයි සර් විලියර්ස්, අතේ පවුම් 10ක සොච්චමක් විතරක් තියාගෙන1887 දී ලංකාව‍ට එන්නේ. ඒ ඇවිත් බොගවන්තලාව ඇල්බැද්ද වතුයායේ තමයි වැඩ පටන් ගන්නේ. ඔය අතරෙදී එවකට වැවිලිකරුවකු වූ ඩබ්.එච්. වොකර් මහත්තයාගේ දෝණි එමලින් එක්ක ත්‍රිත්ව දෙව් මැදුරෙදි විවාහ වුනා.

A living Christ is a living man in a living sermon

සර් විලර්ස්ට පුතාලා දෙන්නෙක් ලැබුනා. එක්කෙනෙක් හෙන්රි විස්ටර් විලියර්ස්. 1897 දී ඉපදුනු හෙන්රි පස්සේ කාලෙක එන්ගලන්තේ රාජකීය හමුදාවටත් බැඳුනා. ලුතිනන් කෙනෙකුත් වුනා. හැබැයි පළවෙනි ලෝක යුද්ධ කාලේ එයාගේ ජීවිතෙත් අහිමි වුනා. 1902 අවුරුද්දේ ඉපදුණු තෝමස් හයිඩ් විලියර්ස් තමා සර් විලියර්ස් ගේ දෙවැනි පුතා වුනේ. එයත් පස්සේ කාලෙක හමුදාවටම බැඳුනා.

මන්දිරයේ ඇතුලු සාලයේ එල්ලා ඇති සර් විලියර්ස්ගේ නෑ දෑයින්ගේ ඡායාරූප

කොහොම හරි විවාහ වෙලා ටික කාලෙකින් සර් විලියර්ස් ට බ්‍රසීලයට යන්න වුනා. ඒ කෝපි වත්තක් බලා කියා ගන්න හැබැයි. හැබැයි සර් විලියර්ස් ට බ්‍රසීලයට වඩා ලංකාවට හිත ගිහින් තිබ්බ නිසාද කොහෙද මාස හතරකින් ආපහු හැරිලා ලංකාවටම ආවා.

මන්දිරය තුල තබා ඇති නැංගුරමක අනුරුවක්

ඒ ආවට පස්සේ තමා සර් විලියර්ස් ට හරියන්න පටන් ගත්තේ. එයාගේ සහොදරයා ගොඩ්ෆ්‍රි එක්ක හවුලේ "දික් ඔය" වතු යාය සල්ලිවල‍ට ගත්තා.  ඒ 1900 දී. අන්න එතෙන්දී තමයි සර් විලියර්ස් නියම වතු හිමි වැවිලිකරුවකු වුනේ. ඒ වගේම සර් විලියර්ස් සාමදාන විනිශ්චයකාරයෙකුත් වුනා. 1905 අවුරුද්දේ සර් විලියර්ස් ප්‍රසිද්ධ ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමට බැ‍ඳෙනවා. අවුරුද්දකින් ඒකේ ප්‍රධාන කොටස් කරුවෙක් වෙනවා මදිවට ටික කලෙකින් සභාපති කමටත් එනවා.

මන්දීරය ඉදිරිපස තණ පිට්ටනිය

සර් විලියර්ස්ට පොලිටිකල් බැක්ග්‍රවුන්ඩ් එකකුත් තිබ්බා.  1907 ඉඳන් 1920 දක්වාම කොලඹ මහනගර සභාවේ සමාජිකත්වය දරුවා. ඒ වගේම පලවෙනි ව්‍යවස්ථාදායක කවුන්සිලේ යි රාජ්‍ය මන්ත්‍රණ සභාවේ යි සාමාජිකත්වය ත් දැරුවා. එහෙම බැලුවොත් මෙතුමා කරපු වැඩ ගොඩයි. යුරෝපෙන් ඇවිල්ලා මෙහේ පදිංචි වෙලා ඉන්න යුරෝපීයයන්ට එයාලගේ අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් වැඩ කරන්න යුරෝපියන් ඇසෝසියේෂන් එකකුත් පිහිටුවලා ඒකේ සභාපතිත් වුනා.

ප්‍රදර්ශණයට තබා ඇති පැරණි රේඩියෝ යන්ත්‍රයක්

කවුන්සිලේ ඉන්න කාලේ ගමේ මින්ස්සු වෙනුවෙනුත් ලෙකු වැඩ කොටසක් කරා. ගම්දනව් වල පැතිරිලා තිබ්බ මන්දපෝෂණේ තුරන් කරන්න, ගමේ බිත්තර කිරි එළවලු සම්පූර්ණයෙන් ම රජයෙන්ම මීලදී ගැනිමට විරුද්ධවුනා. ඒ පෝශණය ගමේ මිනිස්සුන්ට ඕන බව කිව්වා. කම්කරු අයිතීන් ගැන කතා කරන්නත්, බාලවයස් කාරයන් මෙහෙකාරකම්වලින් මුදවා ගන්නත් නිතර කතා කරපු සර් විලියර්ස් සෑම ලමයෙකුටම අධ්‍යාපනය ලබාදීම රජයේ වගකීමක් කියලත් මතක් කරලා දුන්නා.

මලින් පිරීගිය පිවිසුම් මාවත

මමත් හාංකවිසියක් වත් නොහිතපු කතාවක් මට දැනගන්න ලැබුනා. ලංකාවේ පලවෙනි නේවාසික විශ්වවිද්‍යාලය පටන් ගන්නේ කොලඹද නැත්තං මහනුවරද කියලා කවුන්සිලේ කතාවක් තිබුනලු. ඒ වෙලාවේ සර් විලියර්ස් මැදිහත් වෙලා පේරාදෙණිය වතුයාය සුදුසුයි කියලා යෝජනා කරලා පේරාදෙණිය විශ්වවිද්‍යාලය පටන් ගන්නත් දායක වුනාලු.

මන්දිරය තුල ඇති ඉතා කුඩා ජනේල

ලංකාවේ ඇංග්ලිකානු සභාවේ භාරකාරත්වයත් කරගෙන ගිය සර් විලියර්ස් පොත් තුනකුත් ලිව්වා කියලා තමයි කියවෙන්නේ. කොහොමහරි තරුණයෙක් විදිහට ලංකාවට ආපු සර් විලියර්ස් වයස 82දී ආපහු එංගලන්තයට යනවා. ගිහිල්ලා එහේදී ආපහු විවාහ වෙනවා. ඒ කලින් සර් විලියර්ස්ගේ ලේකම් වෙලා හිටපු මාජරී කේට් කියලා කෙනෙක් එක්ක.

මන්දිරය වෙනත් පසෙකින් පෙනෙන හැටි

හැබැයි ගියා කියලා නෑ ඒරොප්පේ හිටං නුත් සර් විලියර්ස් ලංකාවේ වැවිලි කර්මාන්තය ගැන හෙව්වා. කොටින්ම වතු කම්කරුවන්ට සතිය ගානේ වැටුප් දෙන්න ඕන කියලත් එහේ ඉඳන්ම කියලා තියෙනවා. ලංකාවේ වැවිලි කර්මාන්තය‍ට වගේම සමාජයටත් සෑහෙන්න සේවයක් කරපු සර් විලියර්ස් 1959 දෙසැම්බර් 21 වෙනිදා මේ ලෝකෙන්  සමුගත්තා. විලියර්ස් ආර්යාව 1964 දී සමුගත්තා. හැබැයි ඒ දෙන්නගේ මතකයන් හැමදාමත් අපිලඟ ඉතිරි කරලා යන්න සර් විලියර්ස් අමතක කරේ නෑ. ඒ තමයි සර් විලියර්ස්ගේ සිහින මාලිගාව හෙවත් ඇඩිෂම් මන්දීරය.

එක් පසෙක ප්‍රථිසංස්කර්ණ කටයුතු කෙරෙමින් පවතී

සර් විලියර්ස්ගේ කතාව ඉවරයි. දැන් කියන්න යන්නේ ඇඩිෂම් මන්දීරයේ කතාව.

කෝ කෝ නිදාගෙන් ඉන්න ලමයි නැගිටින්න. මෙහෙමත් පුළුවන්ද කතා අහන්න. දැන් එන්න යන්නේ කතාවේ හොඳම කෑල්ල. නිදිමත හැදීගෙන එනකොට ටිකක් හයියෙන් දිව හපාගන්න. එතකොට හරි. ඔන්න එහෙනං ඉතුරු කොටස.

මන්දිරයේ ඉදිරිපස

සර් විලියර්ස් ගේ සිහින මාලිගාව හදන්න එතුමා තෝරගත්තේ මුහුදු මට්ටමේ ඉඳන් අඩි 5000කටත් වඩා උස හපුතලේ තංගමගේ ප්‍රදේශය තමා, ඒ සර් විලියර්ස් ජෝර්ජ් ස්ටුවර්ට් සමාගමේ සභාපති කාලේ.  තංගමලේ වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම නිසංකලංක කඳු වැටියක්. කොයිවෙලෙත් මීදුමෙන් බර වෙලා තියෙන්නේ. අක්කර 10ක් විතර වෙන මේ ඇඩිෂම් වත්තට පිදුරුතලා ගල කන්ද, නමුණුකුල කන්ද, තොටුපල කන්ද වගේම තවත් කඳු පංති කිහිපයක්ම පේනවා හොඳ පැහැදිලි දවස් වලට.

මධ්‍යම කඳුකරය දෙසට දිස්වීම

1929 දී අත්තිවාරම දාලා ටියුඩර් ක්‍රමේට මේ මේ සු‍ඛෝපභොගී මාලිගාව සර් විලියර්ස් හැදුවේ පුංචංකාලේ තමන් ජීවත් වුනු ගමේ මන්දිරය මතක් වෙන්න ඒ පෙනුමටම. මන්දිරයේ වහලය හදපු බුරුම තේක්ක වලින්ම තමයි, ජනෙල් දොරවල් ඒ එක්කම පියගැට පෙළ හැදුවෙත්. ඉන්දියාවෙන් පෙදරේරුවන් ගෙන්නලා හදපු මේ මන්දිරයේ බ්ලූ රූම් කියන එක තමයි සර් විලියර්ස් ගේ කාමරේ. ඒත් එක බලන්න දෙන්නේ නෑ දැන්. කාමරේ ඇඳ මේස පුටු වගේ ගෘහ භාණ්ඩ තාමත් ආරක්ෂා වෙලා තියෙනවාලු ඒ විදිහටම.

බුරුම තේක්ක දොර

කුඩා ජනේල

තවත් විශේෂ ලක්ෂණයක් තමයි සිවිලිමේ තියෙන කැටයම්. ඒවා වික්ටෝරියානු යුගයේ කලා ආභාෂය ලැබිලා නිර්මාණය වුනු බවට තමයි සැලකෙන්නේ. විලියර්ස් ආර්යාව ඇඳල අත්සන් යොදපු චිත්‍ර බොහෝමක් මන්දිරයේ පහත මා‍ලයේ නරඹන්නන් සඳහා විවෘත සාලයේ පේන්න තියෙනවා. විලියර්ස් ආර්යාව හොඳ චිත්‍ර ශිල්පිණියක්ලු.

සිවිලිමේ කැටයම්

ඒ වගේම ප්‍රකට චිත්‍රශිල්පියෙක් වුන ඩේවිඩ් පේන්ටර් (David Paynter) විසින් ඇඳපු සර් තෝමස් විලියර්ස්ගේ විශාල උඩුකය පිංතූරෙකුත් සාලේ තියෙනවා. සාලේ වටේට ලණු වැටක් දාලා ඊට එපිට්න් තමා නරඹන්නන්ට ඇවිදින්න දෙන්නේ. මට මතකයි පොඩි කාලේ මෙහේ ආපු දවසක කවුරුහරි අපිව ට කිව්වා මේ සර් විලියර්ස්ගේ පිංතූරේ කොච්චර තාත්ත්විකද කියනවා නම් කාමරේ වටේ කොතන ඉඳන් බැලුවත් සර් විලියර්ස් අපි දිහාම බලන් ඉන්න බව තමා පේන්නේ කියලා. ඒත් පස්සේ කාලෙක තේරුණා කොයි ඡායාරූපයත් ඒ වගේමනේ කියලා. ඒත් ඉතිං මේක චිත්‍රයක්නේ. අනේ මන්දා.

සර් විලියර්ස් ගේ සේයාරුව

සර් විලියර්ස් සෑහෙන්න පොත් කියවලා තියෙනවා. වටිනා කියන පොත් ගොඩක් තියෙන ලොකු පුස්තකාලයකුත් මෙහේ තියෙනවා. සර් විලියර්ස් හම්බ කරපු සල්ලි දමාපු ගලෙන් හදපු දොරක් තියෙන සේප්පුවනම් බලන්න දෙන්නේ නෑ.

පුස්ථකාලයෙන් කොටසක්

ඒ ව‍ගේද සාලේ තියෙන විශාල ගිණි උඳුන. වහලේ හයි කරලා තියෙන ටර්බයින (ඉලෙක්ට්‍රික් නෙමෙයි හො‍ඳේ) වලින් ඇදලා ගන්න කඳුකරයේ සීතල හුලඟ මේ ගිණි උඳුන හරහා උණුසුම් කරලා කාමරේට මුදා හරිනවා. බලන්න නිර්මාණකරුවා කොච්චර කල්පනා කරලා තියනවාද කියලා. වහලේ උඩ තියෙන කොයි වෙලෙත් හුලඟට කැ‍රකෙන ඒ ටර්බයින මන්දිරයට ගේන්නේ හරිම ගුප්ත පෙනුමක්.

සුලං ටර්බයින

පැරණි වුනත් තාක්ෂණය පැත්තෙන් මේ මන්දිරය උපරිමයි. කඳුමුදුනෙන් ඔහේ ගලා ගෙන එන වතුර ටිකක්, එකම විදුලි මෝටරයක් වත් පාවිච්චි කරන්නේ නැතුව, මුලු මන්දිරේ පුරාවටම නල මාර්ග වලින් බෙදලා දීලා තියෙනවා. හිතන්නත් අමාරුයි ඒ කොහොමද කියලා. මෙච්චර මහන්සි වෙලා හදපු මංදීරේට සර් විලියර්ස් තමන්ගේ ආර්යාව එක්ක ආවේ 1931 දී.

1931 සර් විලියර්ස් ගේ සිහින මන්දිරය සැබෑවක් වෙයි

මන්දිරය විතරක්ද? මල් උයන, පලතුරු වත්ත. මේ ඔක්කෝම මන්දිරේට අයිති දේවල්. පාට පාට නොයෙක් ජාතිවල මල් ඇඩිෂම් මන්දීරයේ මිදුල සරසනවා. රෝසම ප්‍රභේද කිහිපයක් තියෙනවා.

මල් පාත්ති අතුරින් ඇස ගිය එක තැනක්

ඇයි පළතුරු? වත්තේම හැදෙන ස්ට්‍රෝබෙරි වාගේ පළතුරු වලින් නොයෙක් කෝඩියල් වර්ග ජෑම් වර්ග හදලා නරඹන්නන්ට අලෙවි කරන අලෙවි සැලකුත් මෙහේ තියෙනවා. හාවෝ ඌරෝ වගේ සත්තු ඉන්න පොඩි ගොවිපලකුත් තියෙනවා. එහෙම බැළුවම ඇඩිෂම් මන්දීරය එතරම්ම ස්වයංපෝෂිත අඩිවයක්.

ඇඩිෂම් නිශ්පාදන අලෙවිසැල

දැන් මේ මන්දිරය බලා කියා ගන්නේ බෙනඩිකානු නිකායේ තාපස වරුන් විසින්. සර් විලියර්ස් ගෙන් පස්සේ මන්දිරය හිමිවුනු විමලා ජයවර්ධන කියලා කෙනෙක් 1961 දී මන්දිරය බෙනඩිකානු තාපස නිකායට විකුණලා තියෙනවා.

දැනට මෙහේ නිවාඩු නිකේතනයකුත් තියෙනවා. කදුකරේ මීදුම් සිසිලසේ නිස්කලංකේ ටික දවසක් ගතකරන්න අවශ්‍ය කෙනෙකුට මෙහේ එන්න පුළුවන්. ඒත් ඉතිං ඕනවට වඩා ජොලි කරන්න බෑ. මොකද මේක තාපසාරාමයක්. තාපසවරුන්ට බාධාවක් නොවෙන විදිහට ඉන්න තමයි කවුරුත් වගබලා ගන්න ඕන.

කොටින්ම කියනවනම් මේ පරිසරයේ ඉඳිද්දී මට නං හැ‍ඟෙන්නේ රොබින් හුඩ් හිටපු ෂර්වුඩ් වනය මැද්දෙන් ෂෙරිෆ්ගේ මන්දීරයට ගියා වගේ හැඟීමක්. පරිසරය දැක්කම කාට වුනත් එහෙම හිතෙන එක වලක්වන්න බෑ.

 මෙතන ඉඳලා බැලුවම වටපිටාව කොයිවගේද කියලා පෙන්නන්න බර අඩු කරපු පුංචි වීඩියෝ එකක්.



සොරි වෙන්ඩ ඕන නංගි කෙනෙක් අහුවුනා වීඩියෝ එක මැද්දට :-)

කතාව ඉවරයි. කෝ ළමයි තාම නිදිද? ;-)

එහෙනං අදට අපේ චාරිකාවත් ඉවරයි. ගොඩාක් කතන්දර තියෙනවා කියන්න. ඒත් වැඩිය රබර් කරන්නත් බෑ. හැබැයි ඕනම කෑලි මගඅරින්නත් බෑ. කතාව දිග වැඩි වුනානම් සොරි ඈ.... ;-)

එහෙනං ඔයාලත් වෙලාවක් තියෙන විටක මේ පැත්තේ එන්න. මේ ලස්සන සුන්දරත්වය නොබලන ඇස් මොකටද? හැබැයි මල්, පලතුරු කැඩීම සපුරා තහනම් හරිය....

මේවා ඔට්ටු නෑ

එහෙනං ආපහු යන්න හැරෙමු. කෝ අපේ බයික් එක... ආ අර තියෙන්නේ ගේට්ටුව ගාව.
මේන් මෙයාලා දෙන්නා තමා මෙදා පාර Honda Baja 250 CC අස්සයා පිටේ ෂර්වුඩ් වනය මැද්දෙං චාරිකාව ගියේ.

වමේ මම, දකුණේ බ්ලොගී

එහෙනං ආපහු චාරිකාවකින් හමුවෙනකං ගිහිං එන්නං හො‍ඳේ...

 ආ මේ ඡායාරූප බාගයක් මගෙන් බාගයක් බ්ලොගීගෙන් හො‍ඳේ...

එහෙනං ජය වේවා...!!!

ග්ර්ර්ර්රම්  ග්ර්ර්ර්රම් ග්ර්ර්ර්රම් හම්ම්ම්ම්ම් හම්ම්ම්ම්ම් ග්ර්ම් හම්ම්ම්ම්ම් ග්ර්ම් හම්........

තවදුරටත් කියවන්න [...]